Hormonen...

hormones.jpg

Zijn ze de bron van onze ellende

of

een groot goed in ons leven? 

Ze veroorzaken veel ziektes, seksuele problemen, puistjes, stemmingswisselingen, opvliegers etc. Aan de andere kant geven ze moeders de mogelijkheid goede voeding te geven, ze maken je seksuele identiteit, ze hebben te maken met emotionele binding, ze creëren vruchtbaarheid, ze hebben invloed op genot, ze hebben opbouwende invloed op ons immuunsysteem etc. Ook gebruiken we ze veelvuldig via pilletjes en injecties tegen ziektes en als voorbehoedsmiddel.

Wij zien ze in de praktijk vaak als een vuurtje onder het goud van iemands persoonlijkheid. Het vuurtje laat de onzuiverheden van het goud naar boven komen, die drijven dan op de oppervlakte. Een prachtige kans dus, om die dingen uit het goud te vissen en de boel te zuiveren. Als een afslag op de snelweg van het leven, een uitnodiging om dingen op te ruimen. Zodat je meer kan genieten van het leven.

Hormonen als vuurtje onder ons goud

Nadine* ontdekte dat ze rond haar ovulatie enorme angstaanvallen had. Ze begreep dat het in de familie zat, dus zocht & vond ze een manier om er mee om te gaan. Ze zette in haar agenda een waarschuwing, zo kon ze voorbereid in de verdediging. Ze hoorde van Puurity en sprak wat sessies af. We planden ze juist in haar ovulatie tijd, zodat ze de dingen goed kon voelen. De transformatie is volop in proces nu. Ze wil er vanaf en dat kan.

Patricia* is zwanger van haar tweede kindje en merkte dezelfde nare, depressieve patronen als bij haar eerste zwangerschap. Dus wilde ze eens kijken of daar wat in opgelost kon worden. We hebben begrepen dat in de zwangerschap je emotioneel teruggaat naar de tijd dat jijzelf ontstond in je moeder. En dat bleek bij haar ook zo te zijn.

Ook de hormonen tijdens zwangerschap zijn een vuurtje onder ons, zodat de onzuiverheden naar boven drijven. Normaal voel je het niet en tijdens de zwangerschap, rond een bevalling en tijdens het ouderschap komt het ineens naar boven.

Bij haar kwamen we o.a. uit op de overtuiging dat zij ellende veroorzaakte met haar ontstaan. Want ook haar moeder had paniek aanvallen, depressieve klachten en hyperventilatie tijdens het zwanger zijn van haar. Heel logisch dus. Zwangerschap begint nu een andere inhoud te krijgen voor haar, tijdens dit proces. 

Hormonen hebben veel te maken met identiteit. Onze missie is om iemand te ondersteunen in zijn proces van

'puur worden wie je bent'

in volle vrede. Hormonen laten dus ook zien als je geen vrede hebt met jezelf en er dus identiteits - kinken in de kabel zijn. Belemmerende overtuigingen gáán ook altijd over identiteit. Hormonen lijken wel een spiegel.  

* gefingeerde namen i.v.m. privacy

Eten, mijn onbewuste pijnstiller

Eten als onbewuste pijnstiller

Ineens werd ik 'wakker' uit een soort suf-zijn. Wat doe ik hier? Wat wilde ik hebben? Waarom sta ik voor de voorraadkast terwijl ik net het avondeten op heb?

We hebben allemaal af en toe zo'n moment. Bijvoorbeeld je gebruikt eten als een 'beloning' voor je harde werk die dag. Of als je iets niet hebt gehaald, om jezelf te 'troosten'. Vaak eten we helemaal niet omdat we trek hebben, soms zelfs omdat we dorst hebben. Maar vaker nog vanwege andere redenen.

Zo vertelde Freek ons: "Voor het grootste deel van mijn leven, 25 jaar lang, was ik er nog niet klaar voor om eerlijk naar mijn gevoel te kijken. Na 25 jaar ontdekte ik dat ik al jong mijn vader volgde in zijn voetstappen, op meerdere vlakken van mijn leven. Mijn drang om veel te eten en te roken, was eigenlijk mijn manier geworden om met pijnlijke dingen om te gaan.

Het was pas na deze erkenning, dat ik los kon komen uit dit patroon.

Jullie hielpen me om te voelen wat ik eigenlijk voelde en na de sessies was de pijn weg. Waardoor de 'noodzaak' voor het overdadig eten en 2 tot 3 pakjes roken per dag, weg viel."

Als er iets is in je leven wat je eigenlijk onder ogen moet zien maar je bent er nog niet klaar voor? Dan gebruik je eten, roken of andere dingen (onbewust) als een manier om jezelf af te leiden. Een pijnstiller waarmee je het voor een tijd kan 'overleven'.

De enige manier om die cyclus te doorbreken is om het in de ogen te kijken.

Wat de oorzaak ook blijkt te zijn, hoe pijnlijk, beschamend of verdrietig ook. En dat vereist moed. We wensen je die moed toe!

O.a. geïnspireerd door heartsinharmony.com

Woede, vanuit het niets

Zomaar, opeens, door een klein iets… Wat een woede voelde ik dan. Ik had het vooral als er opeens iets gebeurde wat ik niet verwachtte. Iets wat anders ging, dan ik zou willen. Zo was ik een keer na het avondeten de krant nog even aan het doorlezen. Ik zat ontspannen op de loungestoel en had de krant voor me. Ik zat helemaal in een artikel tot plotseling de krant uit mijn handen werd getrokken door mijn zoontje. Hij riep: “Weg die krant”.

Ik voelde me toch boos worden! Gelukkig kon ik me beheersen en die krant weer pakken. De adrenaline gonsde door me heen. Ik moest mezelf een soort van vasthouden om niet tot een verbale woede-uitbarsting te komen. Een tijdlang zat ik verdwaasd voor me uit te staren. Wat een emoties bij zo’n klein voorvalletje. Ik besefte dat deze specifieke woede wel vaker de kop op steekt. Dit is afschuwelijk. Stel dat ik me een keer niet kan beheersen, wat dan?

Ik besloot dat ik dit niet meer wilde. Elke keer me zo moeten beheersen.

Dit wil ik niet meer in mijn leven. Ik besloot een gesprek te hebben met Puurity. Tijdens de sessie kwamen er hele diepe dingen voorbij uit mijn verleden. Ten diepste voelde ik me onveilig, er gaat iets of iemand over mijn grens heen, ik mag geen ruimte hebben om te ontspannen. Een diepe overtuiging kwam daaruit naar boven: “ik heb geen bestaansrecht”. Het deed zo’n zeer. Zo ontzettend pijn. Na de transformatie voelde ik een rust in mijn hart dalen. Iets is getransformeerd en wanneer ik terugdenk aan het moment met de krant, dan kan ik niet meer die emoties voelen die ik toen had. Vóór de transformatie kon ik elke keer wel die woede en die heftige emoties voelen/ophalen. Nu niet meer.

 Mijn zoontje wilde gewoon met me spelen. Niks mis mee.

Voorkomen en genezen (bij je kinderen)

genezen en voorkomen.jpg

Wekelijks zien we dat problemen van volwassenen komen door hun kindertijd. Omdat ze terug te leiden zijn op overtuigingen die ontstaan zijn als kind. Omdat wij zelf ook vader en moeder zijn, maakt dat extra bewust van opvoeden. Het liefst willen we voorkomen dat onze kinderen jarenlang zich zullen beperken door verkeerde overtuigingen. Gelukkig kunnen we het voorkomen, volgens de neurowetenschappelijke feiten.

Een trauma ontstaat door de overtuiging die een kind gaat geloven op een moment van heftige emoties. Bijvoorbeeld een kind wordt gepest en ze zeggen telkens: "jij bent zo dom". Als het kind gaat geloven dat het dom is, is dat de kern van de pijn. Voortaan interpreteert en beleeft het kind alles vanuit die overtuiging.

Goed nieuws: vanuit de wetenschap blijkt dat een trauma geannuleerd kan worden door ouders.

Hoe? Als het kind binnen drie dagen de overtuiging kan delen en jij dit als ouder recht zet (waarheid in spreekt). Bijvoorbeeld het kind vertelt over het pesten op school, je vraagt door hoe het voelt. Uiteindelijk komt er uit dat het kind echt denkt dat het dom is. Dan vertel je als ouder dat jij dit heel anders ziet en wat voor potentie je ziet. Wat is daar voor nodig? Een open, veilige en persoonlijke atmosfeer, waar het normaal is om over je gevoel te praten, zonder dat dit tegen je wordt gebruikt. Dat heeft veel te maken met communicatiepatronen in een gezin, die starten tussen vader en moeder.

Sessies met kinderen

Wat als je te laat bent? Je merkt dat wat jij zegt, geen invloed meer heeft. Elke keer komt die overtuiging naar voren in emoties en gedrag van je kind. Dan is er dezelfde oplossing als voor volwassenen; een sessie. Waarin we het kind dan gaan helpen (evt. met ouder erbij) om de overtuiging te zoeken en dan zien we transformatie. Waardoor je het kind niet meer gedrag hoeft af- of aan te leren. En het kind geen last meer heeft van de pijnlijke emoties. Plus dat je alsnog als ouder mag helpen in het annuleren van dit trauma, door een sessie te regelen.

Laatst was er een meisje van 9 in onze praktijk. Ze bleef last hebben van haar pestverleden, van jaren terug. Als het in de klas over pesten ging, liep ze huilend weg. Het bleef pijn doen. Het meisje vertelde mij (Gerrieke): "Mama zei zo vaak dat ik speciaal ben, dat het niet uitmaakt wat kinderen van mij vinden maar dat zij en papa mij zo veel waard vinden. Maar ik kon het niet geloven. Het voelde niet waar." We zochten en vonden samen de pijnlijke overtuiging, ze was echt even overstuur. Na de transformatie zag ik haar helemaal rustig worden. Ze straalde rust en vreugde uit.

Ze keek me aan en zei: "Nu kan ik geloven wat mama al die jaren heeft gezegd."

Sindsdien voelt ze zich anders in de klas, lijkt ze meer zelfvertrouwen te hebben en voelt ze niet meer die pijn als ze aan vroeger denkt.

Denk je dat jouw kind dit ook kan gebruiken? Probeer dan eerst te ontdekken of ze/hij er zelf ook vanaf wil. Zo ja? Dan kan je dit aanbieden, met de veiligheid dat jij als ouder mee wilt gaan als hij/zij dat prettig vind.

Meer informatie over neurowetenschappelijke feiten? Zie: dr. Caroline Leaf
Ook Angela Bertone spreekt veel hierover: angelabertone.com

Dagelijkse verwarmers

"Hoe is het met je?"

Een veel gestelde vraag. Wat nou als de ander zegt: "Ik voel me vandaag erg gestressed." Hoe reageren we?

“Je zal je morgen beter voelen” Of: “Ik had het ook vorige week, moet je horen...” Of: “Je bent altijd gestressed”.

Hoe we reageren op die vraag (of het antwoord op die vraag) kunnen dagelijkse verwarmers zijn in al onze relaties. Door hoe we omgaan met onze & andermans gevoelens, verwarmen we vriendschappen of verkillen ze.

Nu ik me bewust ben geworden hoe belangrijk het is, mijn gevoelens niet weg te stoppen, ben ik ook anders geworden in mijn reactie op andermans gevoelens. Als iemand nu iets vertelt, vraag ik naar beleving. We zijn het vaak niet gewend. Na het vertellen van gevoelens, schuiven we ze weg als onbelangrijk: 'Nou ja, er zijn ergere dingen in deze wereld.' Of: 'Komt allemaal wel weer goed'. En ineens moet het over iets vrolijks gaan.

Als ik gevoelens serieus neem, lijkt het verademend te zijn maar ook wel heel eng. Even stil staan bij pijnlijk gevoel, het serieus nemen, doet soms pijn,... daar rennen we liever voor weg.

Door hoe we omgaan met onze gevoelens, verwarmen we vriendschappen of verkillen ze. 

Door hoe we omgaan met onze gevoelens, verwarmen we onze liefdesrelatie of verkillen de relatie.