Wekelijks zien we dat problemen van volwassenen komen door hun kindertijd. Omdat ze terug te leiden zijn op overtuigingen die ontstaan zijn als kind. Omdat wij zelf ook vader en moeder zijn, maakt dat extra bewust van opvoeden. Het liefst willen we voorkomen dat onze kinderen jarenlang zich zullen beperken door verkeerde overtuigingen. Gelukkig kunnen we het voorkomen, volgens de neurowetenschappelijke feiten.
Een trauma ontstaat door de overtuiging die een kind gaat geloven op een moment van heftige emoties. Bijvoorbeeld een kind wordt gepest en ze zeggen telkens: "jij bent zo dom". Als het kind gaat geloven dat het dom is, is dat de kern van de pijn. Voortaan interpreteert en beleeft het kind alles vanuit die overtuiging.
Goed nieuws: vanuit de wetenschap blijkt dat een trauma geannuleerd kan worden door ouders.
Hoe? Als het kind binnen drie dagen de overtuiging kan delen en jij dit als ouder recht zet (waarheid in spreekt). Bijvoorbeeld het kind vertelt over het pesten op school, je vraagt door hoe het voelt. Uiteindelijk komt er uit dat het kind echt denkt dat het dom is. Dan vertel je als ouder dat jij dit heel anders ziet en wat voor potentie je ziet. Wat is daar voor nodig? Een open, veilige en persoonlijke atmosfeer, waar het normaal is om over je gevoel te praten, zonder dat dit tegen je wordt gebruikt. Dat heeft veel te maken met communicatiepatronen in een gezin, die starten tussen vader en moeder.
Sessies met kinderen
Wat als je te laat bent? Je merkt dat wat jij zegt, geen invloed meer heeft. Elke keer komt die overtuiging naar voren in emoties en gedrag van je kind. Dan is er dezelfde oplossing als voor volwassenen; een sessie. Waarin we het kind dan gaan helpen (evt. met ouder erbij) om de overtuiging te zoeken en dan zien we transformatie. Waardoor je het kind niet meer gedrag hoeft af- of aan te leren. En het kind geen last meer heeft van de pijnlijke emoties. Plus dat je alsnog als ouder mag helpen in het annuleren van dit trauma, door een sessie te regelen.
Laatst was er een meisje van 9 in onze praktijk. Ze bleef last hebben van haar pestverleden, van jaren terug. Als het in de klas over pesten ging, liep ze huilend weg. Het bleef pijn doen. Het meisje vertelde mij (Gerrieke): "Mama zei zo vaak dat ik speciaal ben, dat het niet uitmaakt wat kinderen van mij vinden maar dat zij en papa mij zo veel waard vinden. Maar ik kon het niet geloven. Het voelde niet waar." We zochten en vonden samen de pijnlijke overtuiging, ze was echt even overstuur. Na de transformatie zag ik haar helemaal rustig worden. Ze straalde rust en vreugde uit.
Ze keek me aan en zei: "Nu kan ik geloven wat mama al die jaren heeft gezegd."
Sindsdien voelt ze zich anders in de klas, lijkt ze meer zelfvertrouwen te hebben en voelt ze niet meer die pijn als ze aan vroeger denkt.
Denk je dat jouw kind dit ook kan gebruiken? Probeer dan eerst te ontdekken of ze/hij er zelf ook vanaf wil. Zo ja? Dan kan je dit aanbieden, met de veiligheid dat jij als ouder mee wilt gaan als hij/zij dat prettig vind.
Meer informatie over neurowetenschappelijke feiten? Zie: dr. Caroline Leaf
Ook Angela Bertone spreekt veel hierover: angelabertone.com