Zomaar, opeens, door een klein iets… Wat een woede voelde ik dan. Ik had het vooral als er opeens iets gebeurde wat ik niet verwachtte. Iets wat anders ging, dan ik zou willen. Zo was ik een keer na het avondeten de krant nog even aan het doorlezen. Ik zat ontspannen op de loungestoel en had de krant voor me. Ik zat helemaal in een artikel tot plotseling de krant uit mijn handen werd getrokken door mijn zoontje. Hij riep: “Weg die krant”.
Ik voelde me toch boos worden! Gelukkig kon ik me beheersen en die krant weer pakken. De adrenaline gonsde door me heen. Ik moest mezelf een soort van vasthouden om niet tot een verbale woede-uitbarsting te komen. Een tijdlang zat ik verdwaasd voor me uit te staren. Wat een emoties bij zo’n klein voorvalletje. Ik besefte dat deze specifieke woede wel vaker de kop op steekt. Dit is afschuwelijk. Stel dat ik me een keer niet kan beheersen, wat dan?
Ik besloot dat ik dit niet meer wilde. Elke keer me zo moeten beheersen.
Dit wil ik niet meer in mijn leven. Ik besloot een gesprek te hebben met Puurity. Tijdens de sessie kwamen er hele diepe dingen voorbij uit mijn verleden. Ten diepste voelde ik me onveilig, er gaat iets of iemand over mijn grens heen, ik mag geen ruimte hebben om te ontspannen. Een diepe overtuiging kwam daaruit naar boven: “ik heb geen bestaansrecht”. Het deed zo’n zeer. Zo ontzettend pijn. Na de transformatie voelde ik een rust in mijn hart dalen. Iets is getransformeerd en wanneer ik terugdenk aan het moment met de krant, dan kan ik niet meer die emoties voelen die ik toen had. Vóór de transformatie kon ik elke keer wel die woede en die heftige emoties voelen/ophalen. Nu niet meer.
Mijn zoontje wilde gewoon met me spelen. Niks mis mee.