Sven en Julia* zijn een stel van midden twintig. Ze zijn 4 jaar samen. Nu gaan ze door een crisis. Hij is vreemd gegaan, een one-night-stand. Na een paar dagen vertelt hij het aan Julia. Zij is zo van slag, dat ze niks kan eten en ziek is. Hij wil de relatie uitmaken. Hij schaamt zich kapot en vraagt zich af waarom dit ooit kon gebeuren. Zo kwamen wij in contact met hun.
Sven had het lef om dieper te kijken in zichzelf.
We kwamen op een punt van altijd negeren van zijn gevoel. Niet in connectie staan met zijn gevoel, wat tot uiting kwam in de relatie met Julia. Hij kon niet duidelijk zijn over wat hij voelde of wat hij wilde. Daardoor kwam hij vaak achteraf terug op dingen. Nadat hij het had laten opstapelen. Daarbij liet Sven zich vaak gezeggen door Julia, zij was namelijk duidelijker over haar wensen en grenzen.
Ook Julia wilde bij zichzelf dingen aanpakken. Zij voelde zich wel eens onzeker bij hem, want het ene moment leek hij het goed te vinden en achteraf dacht hij ineens weer anders.
Hierdoor kreeg ze een betuttelende houding naar hem.
Controlerend, niet vertrouwend. Dit irriteerde en kwetste hem dan ook weer. Toen ze daar achter kwamen, wilden ze allebei graag dat dit zou veranderen. Want dat zou hoop geven voor hun relatie. Ze kwamen allebei voor individuele sessies. Julia kwam er achter dat zij bang was om Sven kwijt te raken en daarom enigszins claimend was. En dit had te maken met hoe zij vroeger relaties had beleefd. Ze voelde zich niet veilig in het algemeen bij mensen, door overtuigingen die waren ontstaan door hoe haar zus vroeger was. Ook kwamen we op prestatiedruk door hoe haar ouders reageerden op fouten.
Bij Sven kwamen we op het willen pleasen van anderen en het eindeloos twijfelen bij keuzes. Dat was ook de reden van niet willen trouwen. Uiteindelijk kwam dat door een overtuiging dat hij zelf zich een mislukking voelde t.o.v. zijn ouders.
Ook kwamen we op geen nee durven zeggen.
Hier kwamen we op een overtuiging die ontstaan was doordat de zwangerschap van hem niet uitkwam. Zijn moeder was totaal onverwachts zwanger. Voor hem voelde dat als niet welkom: "ik ben een last”. Dus hij wilde zo min mogelijk een last zijn en probeerde zijn leven lang, tot nu toe, voor anderen ook de last weg te nemen.
Ze besloten toch de relatie een tweede kans te geven.
En samen een 'deel 2' in te stappen. Een paar maanden later vertelden ze ons hoe dankbaar ze waren voor onze hulp. En dat die oude, vernielende patronen nu inzichtelijk waren en daardoor sneller te doorbreken, steeds beter. Ze waren weer verliefd op elkaar. Sven zelfs meer dan ervoor!
Hoeveel relaties zijn er niet te redden, als iedereen het lef zou hebben zoals Sven en Julia?
*gefingeerde namen.