De sessies met Gerrieke begonnen met het inzoomen op mijn gevoel. Dat was intens, want ik rende er normaal voor weg. Ik had geleerd niet mijn gevoel te laten heersen. Ik leefde daarmee in een schijnwereld van angsten. Bang voor mijn man, als ik mijn gevoel toe zou laten. Bang dat ik niet zou kunnen doen, waar ik verantwoordelijk voor ben. Bang voor de druk van de maatschappij op mijn kinderen, waardoor ik druk op hun moet uitoefenen. Bang voor paniekaanvallen, bang voor zwakte. Genoeg redenen om niet te voelen.
Toch voelde ik wel veel angst en druk, ik moest de controle proberen te houden. Ik voelde andermans pijn alsof het de mijne was. Ik voelde me in een split; mijn moederhart tegenover de druk van de maatschappij.
Daarom kwam ik voor sessies. Ik ging mijn angst in de ogen kijken.
Nadat we de redenen voor het niet voelen lieten transformeren, lukte het me wel te voelen. We konden toen heel wat overtuigingen opruimen. Wat me anders in het leven deed staan. Soms wel heel vervelend omdat ik daardoor beter ging voelen wanneer iets me raakte en me deed huilen. Anderzijds heel fijn, want daardoor kon ik anders omgaan met mijn gevoel. Ik ben alles gaan opschrijven en mezelf die vragen stellen zoals Gerrieke dat deed.
Ik was gewend omstandigheden de schuld te geven, ik keek nu meer naar mezelf.
Het voelt nu een stuk rustiger. De sessies hebben de schellen van mijn ogen doen vallen. De trauma's die we aan hebben gepakt, zijn allemaal weg. En daarmee heb ik een ander perspectief op de toekomst. Ook als er weer andere triggers op komen. Door mijn angst onder ogen te zien, is er weinig angst overgebleven.
Het hele proces bij Gerrieke heeft een heel ander proces op gang gebracht. Ons gezin is een heel systeem van ingewikkelde dingen, waarin ik mezelf een veel te zware rol had toebedeeld. Nu moet alles uitgepuzzeld worden. We hebben hulp gezocht voordat jeugdzorg/jeugdteam terecht zouden moeten ingrijpen in onze emotioneel onstabiele situatie. Ik heb bij Gerrieke mijn angsten onder ogen gezien en God heeft me de moed gegeven om in te kunnen grijpen. Want ik kan niet meer de drager en buffer zijn voor alles, dat besef ik na de sessies. Dat maakt dat ik het ook niet meer doe en: