Ken je het spreekwoord ‘van je af bijten?’ en ‘jezelf verbijten’? Zo zijn er allerlei uitspraken die ik nu zo zie gebeuren in de sessies. Regelmatig komt namelijk de kaak aan de orde, onder mijn cliënten.
En elke keer ben ik verrast over hoe goed het lichaam weet te vertolken wat we eigenlijk beleven. Het is vaak precies goed gezegd. Soms voelt het alsof het lichaam een heel ander verhaal vertelt als waar we verbaal mee bezig waren en toch blijkt het dan precies de kern te verwoorden. Waardoor er zoveel begrip komt, van iemand voor zichzelf. En vaak kunnen ze er dan ook woorden aan geven.
Zie dit voorbeeld van Peter Levine en zijn cliënt die zelfs enorme problemen in zijn kaak kreeg. Precies nadat hij niet van zich af kon bijten, toen zijn collega de promotie kreeg die hij graag wilde. En die spanning is blijven zitten in zijn kaak en gaan ontsteken. In sessies kan dat ontspannen en eruit komen. Want wat er mag zijn, dat kan verdwijnen.
Het verbale verhaal klopte met wat het lichaam vertelde.
Laatst was iemand bij mij voor CMFT. We waren er al achter dat hij vroeger met name verwijten over zich heen kreeg van zijn ouders, juist ook als hij beleving deelde. Nu kreeg hij de verwijten van iemand anders over zich heen en dit triggerde deze week. Het deed hem denken aan zijn eigen verwijten, richting zijn ouders. Hij kon die niet kwijt, heeft het niet kunnen bespreken. Toen we CMFT in gingen, voelde hij o.a. de kaak. Enorme spanning. Na de pauze, in de tweede helft, voelden we weer de kaak en nu als heel zwaar; alsof de spanning had losgelaten maar het nog niet weg was. Na de sessie voelde de kaak beurs. Zoals dat kan zijn, na enorme inspanning. Gelukkig niet meer pijnlijk. Zo mooi om te zien, dat wat er mag zijn, kan wegvloeien. Nu gaven we het de ruimte, luisterde hij naar het verhaal van zijn kaak. Door er samen bij stil te staan, nam de warmte daarvan, de kilte die hij voelde in zijn handen en armen weg. En de spanning verdween uit zijn kaak.
Verwijten verbijten, is zeer zwaar voor onze kaak en ons hele systeem; geest, ziel en lichaam. Het vraagt om aandacht. Onszelf verdedigen, helpt vaak niet in het ontspannen hiervan. Want verwijten, die bijten. Dat zet vast en doet pijn.
Juist ons (gekwetste) gevoel de ruimte geven in verbinding, maakt dat het kan verdwijnen. En zonder pijn zijn, zorgt dat we verwijten kunnen loslaten. Het vanuit een ander perspectief kunnen zien en misschien zelfs begrip kunnen opbrengen voor de ander. Dat we misschien ineens inzien dat verwijten uit een bang, verwond hart komen. Of simpelweg om een erkenning en een excuus vragen.
Terug naar de sessies, waar vaak de kaak voor komt. Dit zegt vaak iets over zelfverdediging ook, die niet geuit had kunnen worden. Of iets niet klein krijgen, wat je te verstouwen krijgt (zoals letterlijk bijv. met eten, iets wat niet te kouwen is). Dan is het van belang de taal van het lichaam te leren verstaan en daar tijd voor te nemen. Zodat het op kan lossen.
Vandaag sloot ik met iemand een serie sessies af, ik sluit deze blog af met haar woorden:
“Het voelt of ik door CMFT bij jou, de taal van mijn lichaam ben gaan verstaan, begrijpen en spreken.. Het was eigenlijk een taalstudie, die ik overal kan toepassen en in alle situaties kan gebruiken.”
